Incendios en Galicia y el Barbanza: cerillas llenas de intereses

Ayer salió publicado un artículo de opinión mío en La Voz de Galicia, «Mistos cheos de intereses«, al respecto de los últimos incendios en la comarca. Es una pequeña reflexión sobre la problemática, no tan sólo del incendio en sí mismo, que lo considero simplemente un producto derivado de las políticas de des-gestión de los distintos gobiernos de este país, de la corrupción del sistema y de nuestros dirigentes. Otro ejemplo más de la falta de honradez, moral y capacidad de los dirigentes de nuestra sociedad. Podéis ver el artículo en concreto aquí. Y aquí os dejo la versión original que preparé:

«O Barbanza, unha península no corazón das Rías Baixas bañada polo oceáno Atlántico, con clima oceánico con tendencia hiperhúmida (típicamente con máis de 1.500 l de chuvia por metro cadrado anuais) na que tódolos anos ocorre o mesmo. Os incendios levántanse polos nosos montes, queiman e destrúen todo o que se lles pon por diante, e curiosamente, non aprendemos dun ano para outro.  Un amigo andaluz expúxomo claramente: -¿Cómo puede ser que en Galicia haya incendios todos los años con lo que llueve y lo húmedo qué es eso?.

Incendio de Boiro, a la izquierda la ría de Beluso (Boiro), la foto está tomada desde la iglesia de Taragoña.

Efectivamente, en Andalucía e outras rexións de España que non superan nin a terceira parte das precipitacións que temos nós, e con insolacións e temperaturas moito máis altas non teñen proporcionalmente os niveis dos nosos incendios. E é que este problema nada ten que ver ca climatoloxía, senón cos intereses económicos e ca corrupción do noso sistema. Respondínlle ó meu amigo, as políticas de xestión en Galicia, coma noutros países sub-desenvolveitos do terceiro mundo, promoveron estratexias forestais e ambientais para que uns poucos fixeran cartos en pouco tempo. Sen importarlles, que o monte, o noso monte é un patrimonio para todos, unha riqueza que pensando a medio prazo (sí, isto en política é imposible) garantice o benestar da nosa sociedade.

Dos hidroaviones tratando de controlar el incendio de Boiro, foto tomada desde San Roquiño (Lousame).

Especies alóctonas coma os eucaliptos, favorecen os incendios coma estratexia propia da especie para a súa propagación, pero non lle carguemos a estes titáns australianos con toda a culpa, nin moito menos. O meu amigo andaluz reveleille que no Barbanza, non hai incendios cando hai bo tempo, cando está soleado e miles de turistas escapados das temperaturas do levante e sur español veñen a disfrutar das nosas praias e fermosos (ou o que queda) paisaxes provocan algún tipo de imprudencia, tampouco son de tendencia natural no “sollaso” do mediodía coma noutros ecosistemas… Non! Non depende diso, nin dunha ola de calor, só depende de que as previsións de vento do norte (vento seco e que pode presentarse na comarca durante días con intensidades moderadas e fortes) sopre.

El incendio por la noche.

Cando así o anuncian no informe meteorolóxico da TVG, os mistos dos intereses préndense, aló polas tres da mañán… e cara as catro ou cinco da mañán comezan a arder en varios puntos meridionais da masa forestal, cando non se lles pode detectar fácilmente, e nesas horas que queda ata ó amencer, que se volten “incontrolables”, os toxos, as xestas, os eucaliptos e os piñeiros  da mayoría das fincas son unha selva sen control (outro fruto da política de desxestión), un combustible perfecto pra xerar un incendio que non se poida parar. Acordade, senón tomamos medidas reais, cando volte o vento do norte, os mistos volveránse a prender, se é que lles queda algo por queimar».

Zona quemada tras el incendio en Moimenta (Boiro).

Con esta tristes noticia comenzamos esta nueva temporada, así de quemados y calentitos.